اگرچه حکم دادگاه درباره یکی از جنجالی‌ترین پرونده‌های تاریخ ارزهای دیجیتال، اینکه نهادهای نظارتی ایالات متحده می‌توانند کدام دارایی‌ها را به‌عنوان اوراق بهادار دسته‌بندی کنند، برای بسیاری از پروژه‌ها و سرمایه‌گذاران نویدبخش بود، اما بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد که تصمیم قاضی پرونده ریپل ابهامات بسیاری دارد.
به گزارش بلومبرگ، نبرد حقوقی ۳ساله میان ریپل لبز، شرکت توسعه‌دهنده بلاک چین ریپل، و کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده پس از حکم قاضی فدرال وارد روندی جدید شد. طبق این حکم، توکن ریپل چندین سال پیش، در زمان فروش به سرمایه‌گذاران نهادی و نه عموم مردم، اوراق بهادار بوده است.
استدلال اصلی آنالیسا تورس (Analisa Torres)، قاضی پرونده این بود که سرمایه‌گذاران نهادی به احتمال زیاد در زمان عرضه ریپل از شباهت‌های آن به اوراق بهادار آگاه بودند، اما دیگر سرمایه‌گذاران یعنی کسانی که ریپل را مستقیماً از صرافی‌های ارز دیجیتال می‌خرند، از جمله معامله‌گران خرد نسبت به این مسئله آگاهی نداشته‌اند.
اکنون، هم ریپل و هم کمیسیون بورس و اوراق بهادار دلایلی دارند که نتیجه دادگاه را یک پیروزی بالقوه به نفع خود ببینند؛ زیرا این حکم به استدلال هر دو طرف در بحث اوراق بهادار بودن یا نبودن ریپل اعتبار می‌بخشد.
با این همه، برون‌یابی و بسط‌دادن تأثیر مثبت حکم پرونده ریپل به بقیه پروژه‌ها در بازار ارزهای دیجیتال چندان ساده نخواهد بود. پیش از هرچیز، این تصمیم بر این اساس گرفته شد که سال‌ها پیش، در دوره‌ای از بازار که در سال ۲۰۲۰ (۱۳۹۹) به پایان رسید، درک سرمایه‌گذاران خرد از ارزهای دیجیتال چقدر بوده است. در آن زمان، قیمت بیت کوین یک‌چندم امروز بود و نهادهای نظارتی تازه شروع به شکل‌دهی چهارچوب از نظرات درباره این صنعت کرده بودند. شرایطی امروز به‌وضوح تغییر کرده است.
آیا کمیسیون بورس با اطمینان از اینکه دیگر مسئله اوراق بهادار بودن یا نبودن یک دارایی برای عموم مردم در آینده روشن است، می‌توانند در دادگاه برنده شود؟ شاید. این تاکتیک، مشخصه مشترک بسیاری از شکایت‌های دیگر این نهاد از صرافی‌ها ارز دیجیتال مانند بایننس، کوین‌بیس و جمینای در سال جاری بوده است. جایی که دیگر توکن‌ها مانند پالیگان یا الگورند می‌توانند به سرنوشت ریپل دچار شوند.
اما دادگاه با استناد به آزمون هاوی (Howey test) با بخش‌های زیادی از استدلال کمیسیون بورس در مورد اینکه چرا ریپل اوراق بهادار است مخالفت کرد. از جمله این واقعیت که ریپل به خریداران بازار ثانویه هیچ وعده‌ای نداده بود، مسئله‌ای که درباره اکثر محصولات قابل‌معامله صدق می‌کند.
همچنین بخوانید: آزمون هاوی چیست؟
برخی افراد تصمیم اولیه دادگاه را بدان معنی می‌دانند که اکنون نتیجه پرونده کوین‌بیس و دیگر متهمان به لیست‌‌کردن دارایی‌هایی که احتمالاً اوراق بهادار هستند، روشن است. حداقل، در زمانی که مسئله خرید عموم مردم از صرافی‌ها است. درحالی‌که این حکم احتمالاً می‌تواند از تحول عمده در اجبار کسب و کارهای خرد برای ثبت یا تغییر مدل کسب‌وکارشان جلوگیری کند، اما این تمام مسئله نیست.
این روزها، بسیاری از پروژه‌های موفق ارز دیجیتال برای برپایی کسب‌وکار خود به فروش زودهنگام توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران نهادی و خطرپذیر پیش از عرضه عمومی متکی هستند و اغلب برای پیشگیری از مشکلات احتمالی، پیش از همه‌چیز با رگولاتورهای همکاری می‌کنند. بسیاری از توکن‌هایی که طبق ادعای کمیسیون بورس، احتمالاً اوراق بهادار هستند، این روند را طی کرده‌اند، آن هم درحالی‌که این نهاد، آن‌ها را دلایلی برای نظارت خود بر بازار ارزهای دیجیتال می‌داند. پس از حکم روز پنجشنبه، این شکل از تأمین مالی پروژه‌های متوقف خواهد شد، مگر اینکه سرمایه‌گذاران خطرپذیر به خرید توکن‌ها در بازار آزاد تمایل داشته باشند؛ زمانی که قیمت مانند دیگر توکن‌ها در معرض نوسان است.
لازم به ذکر است که فهرست اقدامات کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده در حوزه ارزهای دیجیتال روز‌به‌روز طولانی‌تر می‌شوند. این نهاد نظارتی یکی از چهار سازمانی بود که اوایل روز پنجشنبه علیه سلسیوس، وام‌دهنده ورشکسته ارز دیجیتال و مدیرعامل پیشین آن الکس ماشینسکی شکایت کردند. همچنین، در پرونده‌های شکایت علیه صرافی‌هایی مانند بایننس و FTX با مجموعه‌ای طولانی از جلسات دادگاه روبه‌روست.
پرونده ریپل نیز هنوز به پایان نرسیده است و تاریخ جلسه بعدی دادرسی، پس از طی تشریفات قانونی اعلام خواهد شد. بنابراین، در حالی که ممکن است سرمایه‌گذاران در سراسر جهان افزایش قیمت ریپل را جشن بگیرند، هنوز ابهامات نگران‌کننده بسیاری در این پرونده وجود دارد.